Splintra av Hilde Myklebust

I «The voice» vert det heile tida snakka om at den som syng må overtyde lyttaren at dei meiner kvart ord. Det gjeld i høgste grad skriving, og «Splintra» fortel så altfor godt korleis det er å mista nokon.
Det heile startar lyst, med sommar, sol og snart ferie. Tiande klasse er slutt og fem vener, the fab five, har ein siste fest på stranda saman med resten av trinnet. Den kvelden endrar det seg noko mellom Are og Mia. Skal venskapen deira bli noko meir?

Hausten kjem og dei fem skil lag. Mia og Else flyttar på hybel, dei skal gå musikklinja. Jens og Halvor reiser og vekk, og Are vert igjen i bygda. Med ny skule, hybelliv, kjekke gutar, musikk og song kjem Are i bakgrunnen, meldingane frå han gjer berre Mia litt dårlig samvit. Han vert noko som kunne skjedd. Gnisten dør ut.

Så finn Are ein kul, og som gutar flest gjer han ikkje noko med det før Mia tvinger han til å gå til legen. Så skjer alt fort, og hausten blir mørk. Men det er nokre lys for Mia. Ho finn ei eiga stemme i musikken, med songtekstar. Ho finn vegen tilbake til venskapet med Are med songskriving, og ho finn songglede saman med klassen, venninna Else og den kjekke andreklassingen Adil.

Her er mykje musikk. Mia er en av dem som høyrer tekst først i musikk, så då vert ein del songtekstar, og nokre dikt med. Meldingar, som det fort vert ein del av når så mykje skjer, er trykte som meldingar. Dette gjer at det er ei luftig bok, at det er plass til deg i ho, plass til alle dei store kjenslene. Men i omslaget finn eg verken musikken, sorga, venskap, kjærleik. Det er synd.

Boka er vakker, ho er vondt, her er fjellhøgt og daldjupt. Vanskelege kjensle er godt skrive: Sorga kjem så nær, forelskinga vert så stor, og utforskinga av grensa mellom venskap og kjærleik.

Det er greitt å lika triste bøker. Det er mange gode historier som ender vondt. «Romeo og Juliet». «Stormfulle høyder». «Love Story». «Titanic». «13 reasons why». I sorga er det rom for dei verkeleg store kjenslene.

Boka er på 287 sider. Ho er på nynorsk. Ho finnes som ebok. Det er Samlaget som har gjeve ho ut. Ho er og ei av fem bøker nominert til Uprisen: https://uprisen.no/nominerte-til-uprisen-2023/

Bjørn Veen
Gjesdal folkebibliotek